วันเสาร์ 15 กุมภาพันธ์นี้ นักเรียนเก่าเตรียมอุดมศึกษาไม่ควรพลาด งาน “คืนสู่เหย้า เพราะ..เราคิดถึง”

สมาคมนักเรียนเก่าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาฯ เชิญชวนนักเรียนเก่าเตรียมอุดมศึกษาทุกท่านร่วมงาน “คืนสู่เหย้า เพราะ..เราคิดถึง” ในวันเสาร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2563 ณ สนามฟุตบอลโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา เวลา 16.00-22.00 น. บัตรราคา 500 บาท การลงทะเบียนร่วมงาน ทำได้ 2 แบบ คือ 1. ซื้อบัตรได้ที่ สนตอ. หรือ จองซื้อผ่านตัวแทนรุ่นของท่าน

2. สมัครผ่านทางออนไลน์
2.1 ผู้ที่ใช้ Gmail สามารถลงทะเบียนเพื่อซื้อบัตรเข้างานได้ที่ ลิงค์นี้ (with gmail) https://forms.gle/aLZbMBWGmpiJqkRz5

2.2 ผู้ที่ไม่ได้ใช้ Gmail สามารถลงทะเบียนเพื่อซื้อบัตรเข้างานได้ที่ลิงค์ (without gmail) https://forms.gle/dirS7zENUVyPeaJ97

สอบถามเพิ่มเติมได้ที่ สนตอ.โทร 085-326-6996 และ 02 252 2325   Email : cupsaa@triamudom-alumni.com
หรือที่ คุณสมชาย อออุดมยุทธ   โทร 081-816-5506   Line id:somchaia13579  หรือคุณพัชราวรรณ(โจ้)  Line id: 0800608866

และมีบทความโดย พี่ปู่ ยิ่งศักดิ์ สุคนธทรัพย์ ต.อ.38 มาเชิญชวนให้ไปร่วมงานกัน โดยพี่ปู่ โพสต์ไว้ในเฟสบุ๊ก

มีเนื้อหาดังนี้
– ไปงานคืนสู่เหย้าที่โรงเรียนกันมั้ย?
– คงไม่ไปหรอก ไม่รู้จักใคร
– ตอนเข้ามาโรงเรียนวันแรกก็ไม่รู้จักใครไม่ใช่หรือ?
– …..

ประโยคสนทนาเรื่องงานคืนสู่เหย้าของหลายคนคงจะประมาณนี้… ไม่รู้จะไปทำไม?

เกือบทุกโรงเรียนทุกสถาบันการศึกษาต้องมีงานคืนสู่เหย้า คำว่า เหย้า ก็คือบ้าน คือครอบครัว รูปแบบของงานก็แตกต่างกันไปตามแนวคิดของผู้จัดงาน แต่ที่ทุกงานมีเหมือนกันคือ สถานที่จัดงาน ก็คือ “บ้าน” คือโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยที่บรรดาศิษย์เก่าเคยใช้ชีวิตอยู่ เคยเติบโตทางปัญญาที่นั่น

ผู้จัดงานทุกงานก็อยากให้งานประสบความสำเร็จ มีคนไปร่วมงานตามเป้าหมาย ก็พยายามจัดงานอย่างดี นำเสนอสิ่งน่าสนใจต่าง ๆ ไว้จุงใจศิษย์เก่าทั้งเรื่องอาหารและความบันเทิง บางงานก็จะมีธีมพิเศษเฉพาะที่ทำให้งานน่าสนใจหรือมีคุณค่าในทางสร้างสรรค์

แต่ก็ไม่ง่ายนักที่ศิษย์เก่าจะไปร่วมงานกันมาก ๆ ถ้าจะนับจำนวนกันก็คงจะประมาณ 3-4% เท่านั้น การเดินทางไกลจากต่างจังหวัดก็เป็นอุปสรรคหนึ่ง สุขภาพของศิษย์เก่าอาวุโสก็เป็นอีกปัจจัย แต่นอกนั้นน่าจะจัดการได้ ถ้าอยากจะไป!

มีประโยคที่มักได้ยินบ่อย ๆ คือ คนเยอะหลายรุ่น ไม่ค่อยรู้จักใคร ไม่รู้จะคุยกับใคร กลัวไม่สนุก… แต่ที่จริงแล้ว ยังดีกว่าตอนเข้าโรงเรียนวันแรกเสียอีก เพราะตอนนั้นเราไม่รู้จักเพื่อนร่วมรุ่นเลย อย่างน้อยในงานคืนสู่เหย้าเราก็มีเพื่อนที่รู้จักแล้วหลายสิบคน ยิ่งถ้าชวนกันไปก็ยิ่งมีเพื่อนคุยมากขึ้น

แต่อันที่จริง งานคืนสู่เหย้า ไม่ใช่แค่งานเลี้ยง แต่มันเป็น “โอกาส” โอกาสที่เราจะได้แสดงความรัก เพียงแค่ปีละครั้งเท่านั้น คือ รักเพื่อน รักครู รักโรงเรียน บางคนรักแต่ไม่แสดงออก บางคนไม่มีโอกาสแสดงออก นี่คือโอกาส

วันนั้นเราอาจจะได้เจอเพื่อนเก่าที่ไม่เคยได้เจอกันเลยหลายสิบปี ได้กราบครูอาจารย์ที่เคยอดทนเราสั่งสอนเราให้ได้มีวิชาความรู้ติดตัว หรือเปลี่ยนชีวิตนักเรียนบางคนเลยด้วยซ้ำที่ถ้าไม่ได้ครูท่านนั้นก็อาจไม่ได้ดีอย่างในวันนี้ สุดท้ายคือโรงเรียนที่เราใช้ชีวิตตั้งแต่เช้ายันเย็นเกือบทุกวันเป็นเวลาหลายปี บางคนอาจจะคิดว่าโรงเรียนก็แค่เป็นสถานที่ ไม่ได้มีชีวิตจิตใจที่เราจะต้องไปใส่ใจ แต่ถ้าไม่มีโรงเรียนนี้ ทั้งหมดที่พูดมาก็จะไม่มี ถ้าเราคิดว่าโรงเรียนคือบ้านที่เราเคยอยู่ ตอนนี้มีน้อง ๆ เข้ามาอยู่แทน พี่ควรจะกลับมาช่วยดูแลปรับปรุงหรือพัฒนาบ้านของเราหรือไม่? โดยเฉพาะโรงเรียนรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนขนาดเล็กในชนบทหรือโรงเรียนชั้นนำของประเทศ ก็ได้รับเงินงบประมาณต่อหัวต่อปีเท่ากัน ยิ่งโรงเรียนใหญ่ที่ต้องพัฒนานักเรียนอย่างเข้มข้นยิ่งขาดแคลนเงินทุนสนับสนุนเป็นจำนวนมาก เงินค่าบัตรงานคืนสู่เหย้าปีละไม่กี่ร้อยบาทจะกลับมาที่โรงเรียน ยิ่งมากันมากก็ยิ่งช่วยโรงเรียนได้มาก นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่ดีพอที่ทำไมศิษย์เก่าจึงควรกลับมาบ้าน กลับมาที่โรงเรียน กลับมาเป็นฝ่ายให้บ้าง

การไปร่วมงานคืนสู่เหย้าจึงไม่ใช่แค่ได้ไปงานเลี้ยงสังสรรค์กินข้าวดูการแสดงแบบงานมหรสพ แต่เป็นโอกาสที่ทุกคนจะได้แสดงความรักกับสิ่งสำคัญในช่วงหนึ่งของชีวิต ไม่ว่าเราจะอยู่ในระดับหรือฐานะไหนในสังคมก็ตาม เราก็จะได้แสดงออกอย่างเท่าเทียมกัน นั่นน่าจะเป็นเรื่องที่ดีงามที่สุดแล้วสำหรับนักเรียนคนหนึ่ง ลูกศิษย์คนหนึ่ง และพลเมืองของประเทศคนหนึ่ง เพื่อจรรโลงสถาบันที่สร้างทรัพยากรบุคคลของชาติให้มีคุณค่าสืบต่อไป

แผนที่อาคารจอดรถวันงาน